MY YOUNGER YEARS SA UNCLE KO CHAPTER 2 (COLLEGE LIFE PART 36)

Sabi ni uncle Dan,,

Day, itong anak mo, makaya kaya niya dito sa atin? Mukhang mahirapan to dito, day, ilang araw ba siya dito? ( using their dialect ha,, )

So tinanong ako ni mama,,

Tin, ok ka lang dito sa bahay ng uncle mo? Kaya mo dito na ganito? ilang araw ka ba’daw dito,, ? tanong ni mama,,

Ok lang ma, basta saka na kayo uuwi ng Mindanao ha, pag balik ko ng maynila ha,,sabi ky mama,,

Pumayag naman siya at si papa,,

Sabi naman ng mga pinsan,

ma, yan si Justin, tiyak iitim yan siya dito, tingnan niyo siya lang dito sa ating lahat ang maputi, hahahaha, baka sa sunod na araw, kakulay na natin siya,

kasi ako lang daw ang maputi doon, hehehe may hitsura ang pinsan kung si jake, highschool grad lang and matangkad pa sa akin, yon siya ang maskulado,, hehehehe ahead ako ng 2 years sa kanya,,peru bata pa ako tignan,

So tenext ko agad si tita ko,,

Ta, hehehe, kawawang kawawa pala ang mga kapatid ni mama, mandaragt lang sila ta, tapos yong bahay nila, hindi pa kompleto na natatakpan ta, tapos nasa bukana ng dagat po at wla pang kuryente ta,

Reply ni tita,,

“ hehehehe, oh, kaya mo ba diyan tumira ng ilang araw?okay yan Justin, para maranasan mo ang buhay mahirap, hindi lang puro kasaganahan lang, atleast dibah, makatry ka,,hehehe, ,, sabi ni tita,,,

Di na ako nag reply, kaya tinext ko si mark,,

Hon,, dito na ako sa bohol, hehehe, alam mo hon, super kawawa ang mga kapatid ni mama ko, ang bahay nila hindi kompleto natatakpan and ang haligi pa naka sandal sa puno ng mangrove kasi nasa bukana ng dagat at wla silang kuryente,

Reply ni mark,,

Hahahahaha, I doubt hon kung magtagl ka diyan, im sure magtext ka bukas na doon kana sa Mindanao, kasi nahihirapan ka dyan, doon nga sa bukid niyo nahihirapan ka nga doon kahit dimo sinasabi , dyan pa kaya, hehehe maraming hito dyan hon, hahaha, pag andyan hon, wlang arte arte,, hehehehe, I love youhon, ingat kayo dyan,, enjoy your day with them,,,

Hindi na ako nag reply, sa mga text nila,,,

Wlang kwarto, hehehe deritso banig and higaan,,

( peru infairness, nagtagal ako doon ng 1 week hehehe,,, )

Kung anu ang inihanda nila, kumakain ako, kahit na labag sa kalooban kasi ayokong ma disappoint sila sa akin, minsan diko makayang kainin, binibigay ko kay papa,, walang magawa ang aking amang terorista, hahahahah

Pina pa inum ko sila, kahit malayo ang tindahan, sumasama kong bumili para lang maipakita ko sa kanila kahit ganun ang buhay nila, kaya k0o parin makisabay,

Kahit natinik pa ako ng naka usling pako sa sahig , tiniis kong wlang doctor doctor,

Tuwing tulugan, naka helera ang mga bata , yong malalaki na, kanya kanyang gilid and mama ko ibang gilid din sila,

Ako, si jake and nabe ang magkatabi,,

First night ko palang, di na ako makatulog kasi kawayan, at banig lang, masakit sa likod, feel ko, parusa siya na kakatawanan sa akin,

Kaya ginising ko ang mama ko,,

Ma, hindi ako makatulog, masakit sa likod,,,eh,,sabi ko

Ha, ! anak, saan naman tayo kukuha ng kutson dito, dyos ko anak, tiisin mo lng,,,

Ma, masakit nga eh, ( tapos ang kumot pa nila may amoy, pa, hahaha, )

Kaya ang ginawa nila uncle dan, lahat ng damit pinag patong patong, parang foam,

Kahit papano, naka tulog ako, hehehehe, ngunit kalaunan nang aking pag tutulog, napansin kung si jake, dinantay niya ang kanyang paa sa akin,,,

“ feel ko, ewhhh, wala ata tong hugas ng paa, hehehe, peru nakita ko naman siyang naghugas pala, kaya hinayaan ko lang, magaspang ang paa na dumadampi sa paa ko, peru ok lang,

Whew! Kala ko yon lang, peru napansin ko nalang na ang kamay ko hinawakan niya,

Hahahaha, talagang ang gaspang ng kamay promise, ang laki pa ng palad niya, peru never mind pa din ako,,,

Nagulat nalang akong idinampi niya sa alaga niyang matigas na,,

“ hahahaha, binawi ko agad eh, kasi dyos ko, kakahiya, noh, ngunit dahil malaki siya ang malakas, natalo ang kamay ko,, no choice, hinayaan ko nalng, ipalaro niya sa kamay ang alaga niya,, hanggang dumaraos siya,,amoy chlorox ang kamay ko,,

Diring diri ako kasi wala yon sa kaplanohan ko na may ganun eh,,

Kina umagahan, parang wlang nangyari ah, pa sipol sipol pa ang honghang kung pinsan, I admit, may hitsura siya, peru wla sa kanya ang type ko, tsaka were cousin, whew! Peru si francis, hahaha, fake?natatawa nalang ako,,,

Niyaya pa akong maligo sa beach!!

Pinsan, maligo tayo doon sa beach sa may unahan, sakay tayo ng bangka,! Yaya niya,,

Wahh, pumayag naman ako,

Swimming swimming kami doon kahit mainit, diko ininda ang init,
, ang gagaling nilang lumangoy, parang mga divers hehehe,, ako, marunong peru hindi pang event, hehehehe, basta lulutang lang ako, solve na,

Bangkaan ng kwento, syempre ako ang my pinaka maraming kwento kasi ako ang nakapag aral eh and ako ang may maraming mai kwento,

Sila may ikukwento naman kaso kung anu lang ang buhay nila doon sa probinsya nila,

Justin, sino pala ang nag paaral sa’yo? Tanong ni jake,,

Ah, si tita, yong kapatid ni papa,,sabi ko,,

Buti pa sila, kaya nilang mag paaral ng iba, kami dito, di namin’ alam kung hanggang saan lang, siguro dito na kami mabubulok eh, walang pag usad ang buhay naming lahat, peru siguro, malayo ang mararating mo, sabi ni jake,, na medyo malungkot na pag ka sabi sa akin..

Hindi, kung mag sikap lang kayo diba, sigurado ako, aangat ang buhay niyo, kasi dapat nag hangad kayo ng mas mataas pa, hindi lang pag katapos ng highschool huminto kayo, dapat sana, nag working kayo doon sa syudad, doon sa school namin dami din working students, saan na sila ngayon? Nasa abroad na, ako nalng ata ang natitira dito sa pilipinas dahil sa ka supalpalan pag iisip, peru dapat hindi ganun,

Oo, peru si mama at papa kasi sabi nila, wag na daw kasi tutulong nalng kami doon sa pag pangisda, kaya heto, umabaot ako sa 20 and edad, mandaragat na,, sabi niya..

Naawa ako peru wla din akong kakayanan na tulungan sila kasi isa pa din ako na pasanin sa mga taong nag aruga sa akin,

Sige di bali, kung maka labas ako ng bansa, tutulungan ko kayong makapag aral,,,sabi ko

Naisip ko, huli na siguro ang lahat kasi ilang beses na akong gustong ipadala sa London, peru heto nag matigas, ayan tuloy nagiguilty na ako, sana nakatulong na ako sa kanila ngayon, …isang buntong hininga nalang ang aking nagawa, kasi wla eh,

Sumabat naman si nabe,

Kuya Justin, kung may mga damit ka doon sa inyo na di muna ginagamit, bigay mo nalang sa amin, alam ko dami mong damit na din a ginagamit eh, padala mo sa amin kuya, sabi niya,,

Sige bah, walang problema yon ah, promise,padala ko sayo,,

Buti just, nagtagal ka dito sa amin, kahit ganito ang buhay namin’ siguro hindi ka sanay sa ganitong buhay, siguro doon sa manila, ang sarap ng tulog, naka aircon pa, naks!, hanip talaga tong pinsan ko,,

Ang sarap pa ng pag kain,,peru pinsan sino ang nag luluto sayo doon?

Hehehehe, bibili lang ako, sagot ko,,,

Aba, sosyal ka, heheheh sa bagay my trabho kaya makabili ang anong gusto eh,

Ang swerte swerte mo sa buhay, may tita na’ pina paral siya, lagi pang sinusuportahan, ang swerte mo pinsan, sabi ni jake

Pinsan pag yayaman kaha, wag mo kaming kalimutan ha, siguro, dadalhin ka ng tita mo sa London, magiging maganda ang buhay mo doon pinsan, sabi ulit niya,

Nakwento ko kasi sa kanila na may plano si tita’ na ipadala ko sa London eh, kaya hangang’ hanga sila sa akin,,

Pag kwentong bukid naman, mabida sila, kwentong aswang at kung anu anu pa, hehehehe

Namasmasyal kami sa chocolate hills, and first time kung makakita ng tarsier, and nag bangka pumunta sa loboc river, hehehehehe

Super enjoy ako,,,

Kahit my mga lakaran pa sa bukid, Every night ganun pa din ang ginawa namin ni jake’ diko kayang pumayag na isubo ang kanyang tarugo, hehehe, basta diko kaya,, lalagnatin ako or baka kumbolsyonin,,

January 2, 2010, this is the time na I need to go back here in manila,naka sched na ako kasi roundtrip ticket kasi ang kinuha ko, pinilit nila mama na doon an mag pasko and new yr kasi andun ako, hindi na ako pumunta sa amin,

Adventure talaga sa akin ang lugar na yon, and for now, wala pa akong balak bumalik doon, hehehe,

Bago ako umalis sa bohol, binigyan ko ng pera ang aking mga pinsan and uncle and auntie na for 23 years, noon ko pa sila nakita,,

At bumalik na ako dito sa maynila,,,,bit bit ang matinding hamon na 1 day, ako na mismo ang aahon sa inyo mula dyan sa kahirapan!!!!

Ngayon, ako ay nakikibaka, sa hamon ng buhay ko dito sa maynila, malungkot dahil malayo ako sa mahal ko, masaya dahil nakakasalamuha ako ng ibat ibang tao,

Sa ngayon, diko pa masabi na andito na sa akin ang lahat, since, kung bakit ang lalaki ay pinagtagpo ng isang lalaki, kung babalikan ko ang aking pag aaral, Tama ang policy ng school na ang lalaki is para sa babae, or vice versa,


I am an Incest Victim because at a young age, na open na ang aking diwa when it comes to near blood intercourse,


Adventure kasi iba ang buhay dito sa maynila sa gitna ng traffic, polusyon, at minsan pa natutumba pa sa bus, naapakan, nadudukutan, nauusukan, but I take it as a challenge ,

Sa ngayon, si francis nasa London na, last year pa, siya na ang nangangasiwa sa negosyo ng mama niya, si Mozart naman, is 3rd yr college na, and si ronald, 1st yr college na din, si dennis, Nasa Finland na, , while si jomar, nasa Los Angeles na na, Si Jasper, nasa New Zealand naman, si uncle hanz, doon na din ng London last October after Ondoy Tragedy, doon na din siya mag work, while ang asawa niya, mag aalaga sa anak nila,

Di na gaanong mahirap ang buhay ng aking mga magulang dahil tinutulungan din sila ni tita, pati iba kung mga kapatid, si tita’ na din nag papaaral,

At ako, nito, nalilito pa ako kung anu ang dapat kung gawin sa sarili, kasi bumabagabag parin sa aking isipan ang pag papakasal sa kapwa ko lalaki, na si mark,

Mahal ko siya, no doubt, no question it, peru , bakit ganito, ? Tama kaya, sa part ko naman, happy ako wlang mapag lagyan ang aking kaligayahan, si mark din, so wlang hindrance sa aming dalawa,,,peru bakit...?

Sa ngayon, Mark and I decided na to get married, by next yr, doon na ako, magkasama na kami with our baby, tumigil na ako sa pag papagod sa pag aaral sa review school kasi sabi niya mas maigi na doon na ako mag review, or mag aral ulit, atleast wlang trabaho na iisipin, sa aming plano, kami palang dalawa ang nakakaalam, for now, inu unti unti ko pa pag paalam ang aking pamilya, diko alam kung anu ang maging reaction nila kasi sa simpleng pinag mulan, darating na sa point na mag pakasal, peru kung maulit man ang pambogbog sa akin kasi sa decisyon ko, handa na akong tanggapin, si tita and tito, im confident enough na tanggap na nila na talagang iba ako ,, hehehe, Peru bahala na si batman kung anu kahinatnan nito, but my decision is irrevocable, fixed and final.

Hanggang dito nalang at sa muli, maraming salamat po,,

Ito ang journey ni Justin..


Hindi po mag tatapos ang buhay ko , but pansamanatalang lilikom ng lakas para sa susunod na hamon ng buhay,

Once again, thank you so much,

************* **********************


Ang buhay ng tao ay paikot ikot lang, minsan masaya, malungkot, at masakit,

But if we have a courage to hurdle it by our strength, we can face it with a winning smile, it’s just a matter of survival,

Our journey in life is full of surprises and every surprise brings us a challenge and every challenge is memorable, we cannot escape this journey because it is already set for us, and I strongly believe that we can face it,

In life, we need to be strong to face those challenges, no matter how painful it is, no matter how emotionally complicated it was, but it makes our lives broaden in different aspects. We must learn to hear people around us, without them, our lives were not meant to be. Every people we’ve been through, they are part of our life. Every moment with them, we treasure it. We must learn to appreciate many things that comes in our way, because all of those things will help us grow, and to develop our Interpersonal relationship to other people.

We’re not given a challenge that we cannot be able to solve. We should find hope that we will be able to go through with it. Though at times we find ourselves in a complete turn around, in a complete changed of pattern of our lives, of our plans and future, we should not be shaken by it. Instead we learn to live with it for it is the very essence of our existence which sharpens us to be better persons that we could be.

To face those challenges, that’s our journey.